عضو هیأت علمی گروه معارف اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،
چکیده
اینمقالهبهموضوعاعتبارسنجیادراکاتعقلیومراتبشناختازنظرغزالی،کهنقطهعزیمتنزاعاوبافیلسوفاناست،می‌پردازد. پرسشمقالهایناست: وقتیعقلفلسفی (شناختآزادعقلانی) ازمحدودهمعرفتیخودفراترمی‌رودومی‌کوشدباروشخود،مفهومیدینیراتبیینکند،اعتبارشتاچهحداست؟غزالیمعتقد است عقل برای شناخت چنین اموری اعتبار کافی ندارد، زیرا این امور فراترازتوانعقل‌اند.عقلبایدبرایشناساییاینقسممفاهیم،بهتعبیراو،منوّربهنورنبوتشود.عقل،درنظراو،منبعمستقلشناختنیستواگربخواهدبه‌طور مستقلدربابگزاره‌هایدینیسخنیبیاورد،بهماورایمرزخودپا گذاشتهاست. غزالی بحث خود راازتبیینمفهوم «علمیقینی» آغاز می‌کندوسپسباانکارعقلفلسفیوتعیینحدودارزشعقل،به‌معناییکهخوداوازآنمرادمی‌کند،وبیانتنگناهایکارفیلسوفان، متکلمانوصوفیه،بحث «ملاک‌هایمعرفت» راپیشمی‌کشد. اودرپایاننتیجهمی‌گیردکهشناختفلسفیابزارینیستکهبهدینداریمایاریرساندیااصلاًربطیبهآنداشتهباشد،زیراعقل،درشناختماورایخود،دچارتناقضوشکاستوواقع‌نمانیست.بنابراین،شرعدرتعیینبایدهاونبایدهامستقلعملمی‌کند. این دیدگاه غزالی با ناسازگاری‌هایی روبه‌روست که در بخشپایانیمقاله به آنها پرداخته شده است.
ابتدای صفحه